ШАГ у 9 класе

Дата: 17 марта 2022 в 16:04, Обновлено 17 марта 2022 в 16:27

Автор: Лось В. М.

215 просмотров

Сёння ва ўстанове праведзены ШАГ для вучняў 9 класа на тэму “Формы і метады барацьбы падпольшчыкаў”.

Традыцыйна ШАГ праведзены у народным гісторыка-краязнаўчым музеі. У час мерапрыемства. Настаўнік гісторыі і грамадазнаўства Таццяна Іванаўна Дзенісеня пазнаёміла вучня з падпольнай барацьбой, якая вялася на тэрыторыі Беларусі. Найбольш актыўнай барацьба была ў Мінскім, Віцебскім і Аршаннскім падполлі.

Вучань Раман Карпеня назваў і прааналізаваў асноўныя метады і формы падпольнай антыфашысцкай барацьбы. Сабатаж эканамічных і палітычных мерапрыемстваў, дыверсіі на чыгунках, тэрарыстычныя акты, антыфашысцкая прапаганда – усё гэта было накіравана на вызваленне мірнага насельніцтва, краіны ад захопнікаў.

Не засталася без увагі і падпольная барацьба, якая вялася і на тэрыторыі нашай вёскі Дзяніскавічы. Вучань паведаміў, што гісторыю, звязаную з узнікненнем помнікаў ва ўрочышчы Грузкія і Лавіцы, расказала вучням Зялёнка Алена Фёдараўна ў 2013 годзе, якая была ў той час малая, але добра запомніла гэтыя жудасныя падзеі, якія здарыліся з яе роднымі.

Было ёй тады 15 гадоў. У вечар перад расстрэлам родных, летам 1942 года, яна брала непадалёку ад хаты цёткі Тэклі ў Лавіцах чарніцы. Дзядзька Саўка быў лесніком і жылі яны ў лесе. Ягад Алена Фёдараўна набрала мала і папрасілася да цёткі пераначаваць, каб на заўтра дабраць ягады (сорамна было вяртацца дамоў з няпоўнай карзінай). Але цётка Тэкля забараніла, можа адчувала нешта дрэннае.

Па дарозе дамоў дзяўчына яшчэ зайшла да дзядзькі Аляксея, які таксама працаваў лесніком і жыў з сям’ёй у Грузкіх, у лесе. Дамоў ягадніца вярнулася позна, з няпоўнай карзінай ягад і моцна стомленая. Дома ведалі, што сям’я цёткі звязана з партызанамі: яны трымалі кароў і давалі партызанам малако. Раніцай наступнага дня Алена Фёдараўна з мамай пайшла малоць зерне ў жорнах, а на вуліцы пачуўся крык і плач. Гэта гнаў кароў у сяло і плакаў адзіны з выжыўшых – стрыечны брат Пеця. Ён і расказаў ўсім родным аб тым, што здарылася ў лесе.

Пеця сказаў, што ён пагнаў кароў, бацька кляпаў касу, маці займалася па гаспадарцы, і раптам з лесу, з боку Чучавіч, на матацыклах прыехалі немцы, усіх пастралялі, выкапалі яму, засыпалі і паехалі назад. Маці пайшла са слязамі навачах у Грузкія, доўга там хадзіла і плакала. У адной яме ляжала закопана 5 чалавек, выратаваўся толькі Пеця.

Пасля дайшлі яны і да Лавіц, у параўнанні з Грузкімі, там на зямлі ляжалі трое: дзядзька Саўка, цётка Тэкля і маленькі Вася, якому было 2 гады. Іх немцы нават не закапалі. Напэўна, вырашылі, што адразу іх ніхто не знойдзе, а можа спяшаліся ў Грузкія… Пасля мы даведаліся, што сем’і леснікоў здаў немцам здраднік з Чучавіч за дапамогу партызанам і іх дзецям.

Напрыканцы мерапрыемства Карпеня Раман падзяліўся думкамі, што кожны партызан змагаўся за сваю Радзіму, каб не аддаць захопнікам сваю родную зямлю.

Все новости

Комментарии:

Оставлять комментарии могут только авторизованные посетители.

Email: deniskovichi@gancevichi.edu.by

Белорусские электронные дневники